Ik krijg ’s morgens het ontbijt in een bak. Soms eet ik het ineens leeg, maar vaak laat ik nog wat staan om later op de dag nog een fijn gevoel te krijgen.
Soms heeft mijn baasje tijd om me daarna even uit te laten voor dat die vertrekt naar het werk en anders vlieg ik de tuin in of in het slechtste geval in de te kleine bench.
Ik moet me dan de rest van de dag vermaken. Ik ben nog jong en wil graan nog veel leren. Ik heb talenten en wil die graag perfectioneren.
Ik ga dus op zoek naar de mogelijkheden om mijzelf te trainen. Ik ren wat rond en speel met een speeltje.
Gooi dat in de lucht en ren er achteraan. Na een tijdje is dat niet zo leuk meer. Het speeltje reageert op geen enkel signaal van mij.
Ik ga verder op zoek. Ik ren over de zetels en speel met de kussens. Die reageren ook al niet.
Nu ga ik even slapen.
Als ik wakker word is het nog steeds stil in huis en ik moet nodig naar het toilet. Ik ga op zoek naar een geschikte plek. Ik weet dat het stinkt, dus ver weg van mijn slaapplek.
Nu verdergaan met trainen. Ik kauw graag dus een stoelpoot is ook geschikt. Ook de inhoud van een prullenbak is altijd leuk om te onderzoeken.
Ik hoor dat de hond van de buren buiten loopt. Ik ga hem vertellen dat ik hier ben en niet naar buiten kan. Niemand die me hoort of komt helpen. Ik heb verdriet en begin luid te huilen.
Het is gelukkig al middag. Ik word nog onrustiger en haal allerlei onzin uit om me te vermaken.
Naar mijn gevoel en intuïtie verlies ik veel tijd. Ik kan op deze manier nooit op tijd klaar zijn voor mijn taak.