Vroeger, toen er nog geen of weinig onderzoek werd gedaan naar het gedrag van honden, was de manier van trainen erg brut en met weinig of geen positieve impulsen.
De honden werden afgesnauwd, geslagen en opgesloten. Via rukken aan de lijn, stropkettingen, prikbanden probeerden men de honden te doen gehoorzamen.
We veronderstelden dat door macht en kracht uit te oefenen, we honden onder de knoet moesten houden. Dit machogedrag was lange tijd de norm en heeft veel honden leed bezorgd.
De mens vond dat goed, maar wat een leven hadden de honden. Honden zijn weerloos en volgen op een slaafse wijze.
De mens ging ervan uit te hebben gewonnen.
Met ons gedrag probeerden we iets af te leren. We straften, riepen en ‘Neen’ was het enige wat te horen was. We hanteerden de negatieve, repressieve methode, zonder een poging om te tonen wat je van de hond verwachte.
Nu weten we veel beter wat het gevolg is van ons gedrag. Nu beseffen we beter dat het fout is. Honden met trauma’s waren het gevolg van ons onmenselijk/ondierlijk gedrag.
Dit is een slechte en ouderwetse methode. Nieuwe inzichten bieden een betere en hondvriendelijke methode aan.
Positieve training.
Gelukkig heeft de wetenschap ons en onze honden geholpen. Eén van de grondleggers was Ivan Pavlov Hij toonde hoe je met conditionering een sneller en beter resultaat kunt behalen, zonder het welzijn van de hond uit het oog te verliezen.
Als je de hond op het juiste moment een andere methode aanleert en die met positieve signalen beloond, dan is dat aanmoedigend.
Hoe kan dat zo goed werken? De hond leert door voorbeelden na te doen. “Do As I Do”.
Zo gebeurt dat al in het nest en in de roedel, maar die wordt op 8 weken, vervangen door het pleeggezin, namelijk de nieuwe eigenaars. In de eerste 2 jaar zal de hond ons gedrag kopiëren, zal onze signalen van gevaar of juist handelen nauwkeurig bestuderen.
Bijv. U wandelt in een richting en de hond volgt, ook als u niets zegt. Je springt over een sloot, hij volgt, u gaat eten, de hond wil eten, u gaat slapen, de hond gaat slapen. U gaat stilstaan, de hond gaat stilstaan. Dat lijkt logisch, maar het is een kopieergedrag.
We doen die handelingen zonder iets te zeggen, want de hond is non-verbaal in zijn communicaties.
Via lichaamstaal kunnen we aanwijzingen geven. Handgebaren worden door honden perfect gelezen. Honden verstaan niets van onze taal. Hoe zouden ze ook. Onze kinderen konden ook niet van onze taal toen ze werden geboren. Door dagelijks te tonen en te herhalen leerden ze de woorden en begrepen ze de betekenis. Voor de hond blijft het een klank, die geassocieerd wordt met een situatie of gedrag.
Dus als we de hond eerst iets laten uitvoeren en dan na of tijdens de naam te geven, zal je hond 10 keer sneller zaken aanleren.
Lees ook de blog over gebruik van halskettingen en lijnen.